Are we there yet?
Door: Rianne
Blijf op de hoogte en volg Rianne
16 Februari 2013 | Argentinië, El Calafate
Zo daar zijn we weer met ons tweede verhaal.
Nu iets meer meegemaakt dan de vorige keer. We hebben uiteindelijk de pinguins toch gezien. De bus die ons naar de haven moest brengen kwam weer niet opdagen, dejavu van de dag ervoor, maar gelukkig rijden er nog taxi's. Aangekomen bij de haven kwamen we meteen alweer Nederlanders tegen, die kom je ook overal tegen ;).
Na ongeveer 2 uurtjes met de boot kwamen we aan bij het eiland Isla Magdalena. De pinguins stonden ons al op te wachten met ze allen, was een heel leuk gezicht. Op het eiland kregen we dan 1 uur om zelf rond te lopen. Midden op het eiland stond een vuurtoren waar iedereen meteen heen ging lopen. Wij bleven achter en hadden het geluk dat we een nieuwsgierige pinguin troffen. Er werd ons verteld dat wij de pinguins niet aan mochten raken, maar deze kwam zelf naar ons toe en begon meteen aan onze schoenen te knagen. Dit heeft heel wat mooie plaatjes opgeleverd omdat hij zo dichtbij ons kwam. Na onze schoenen begon ie ook aan onze broek, maar hij bijt niet hard hoor werd er nog gezegd. Nou ik (Rianne) heb het geweten. De pinguin had mijn broek te pakken en daarbij beet hij ook in mijn been. Maarja wie kan er nou zeggen dat ie door een pinguin is gebeten en ik heb er zelfs nog een souvenirtje aan overgehouden (blauwe plek haha). De pingiuns waren dus erg leuk!
De volgende dag gingen we met de bus naar Puerto Natales. Dit is de uitvalbasis van het nationale park Torres del Paine waar we een hike van 3 dagen gingen doen. We werden afgezet bij het busstation in Puerto Natales en moesten zelf maar uitzoeken hoe we naar ons hostel kwamen zonder kaart of iets. Dan maar even aan iemand de weg vragen. Op goed vertrouwen gingen we de kant op die de man ons vertelde. We moesten ongeveer 4 blokken lopen en dan waren we er vertelde hij. Maar na 6 blokken en naar ons gevoel de halve stad al gezien te hebben waren we nog niet bij ons hostel. En uiteraard als je iemand nodig hebt loopt er geen kip op straat. Gelukkig troffen we toen mensen die zelfs een plattegrondje voor ons hadden. We moesten dus ongeveer weer 4 blokken terug lopen met zware tas en al. Die dag hebben we verder weinig gedaan. Wat voorbereidingen getroffen voor onze hike, tassen lichter maken en eten inslaan.
Die ochtend erna gingen we met de bus richting Torres del Paine. Met de catamaran werden we afgezet bij ons beginpunt van de lange tocht. De hike begon al goed met meteen een klim. Maar vanaf daar hadden we wel een mooi uitzicht over het niet te omschrijven blauwe meer. We hadden voor onszelf een planning gemaakt hoeveel we elke dag wilden afleggen ivm de campings. Maar een tegenvaller want de eerste camping waar we wilden verblijven was dicht dus dat betekende dat we die dag dus meer km's moesten afleggen.
De eerste dag hebben we zo'n 13 a 14 km gelopen. Bergje op en bergje af met tas van ongeveer 10 kilo op de rug. De natuur was super mooi en heel erg verschillend. Met ongeveer de hele tocht de hoge bergen, met sneeuw op de toppen, op de achtergrond. Ook dit heeft weer heel wat mooie plaatjes opgeleverd. Eindelijk aangekomen bij de eerste camping, gesloopt en wel, hadden we een mooi plekje gevonden met uitzicht over een meer en weer met de bergen. Toch best bijzonder om je tentje uit te stappen en te genieten van zo'n uitzicht. Enige nadeel was de wind 's nachts. We hebben bijna geen oog dicht gedaan omdat we dachten dat we met tent en al weg zouden waaien. En dan is zo hoog staan toch niet zo'n voordeel.
Dus veel uitrusten zat er niet in. Na een goed ontbijtje moesten we dan toch onze tocht weer voortzetten. Ook deze begon weer goed, met meteen weer een onwijs steile klim. Dit was gelijk een voorproefje van hoe de weg er verder uit zou zien die dag. Ook weer was de natuur weer prachtig om doorheen te lopen. Het laatste stuk naar de camping was een pad met verschillende bergen welke we over moesten. En het erge is dat telkens als je naar beneden gaat je ook weer omhoog moet. Vandaar de titel van dit stukje ' are we there yet'! Dit hebben we onszelf vaak afgevraagd. Aangekomen op de camping en nadat we onze tent neer gezet hadden besloten we om het laatste stuk wat we nog wilden lopen ook nog maar erachter aan te doen. Dit was naar de Torres, waar het park naar vernoemd is. Het was 'maar' 1 uurtje lopen en weer een uurtje terug maar na de hele dag kon dat er ook nog wel bij dachten we. Achteraf gezien waren we heel blij dat we het toen nog gedaan hadden maar tijdens het hiken was het wel even anders. Misschien hebben we toch iets teveel van onszelf gevraagd, maar de Torres waren echt prachtig. De terugweg ging iets makkelijker, vooral naar beneden lopen ;)
Teruggekomen op de camping maar lekker koken en slapen. In ieder geval dat was het plan. Maar na de wind van de afgelopen nacht kregen we nu regen. Dus weer weinig geslapen in de hoop dat de tent niet zou lekker. En lekker knus met beide tassen in de tent geslapen.
Dag 3 hoefden we alleen nog maar het pad naar beneden te lopen konden we ons herinneren van de vorige dag. Dit viel toch weer tegen.. Het eerste stuk was nog aardig klimmen maar het laatste stuk was alleen maar dalen. Na de hele dagen gelopen te hebben viel deze dag wel mee met 'maar' 4 uurtjes lopen. En toen was daar eindelijk het eindpunt. Wat een opluchting maar ook voldoening. Been there, done that, never do it again! Het was zeker de moeite waard maar misschien met onze planning toch wel erg zwaar.
Daarna zijn we weer terug gegaan naar ons hostel in Puerto Natales. Hier hebben we een relax dagje gehad, omdat we die dag geen bus naar Argentinie konden nemen. Dus eigenlijk een verplicht dagje uitrusten, wat ook eigenlijk wel lekker was. En er was nog genoeg te regelen.
Vandaag zijn we dus met de bus richting El Calafate (Argentinie) gegaan. De bustocht duurde iets langer dan verwacht. In de lonely planet stond, naar ons gevoel, dat het 3 uurtjes rijden was. Uiteindelijk hebben we er ongveer 6 uur over gedaan. 's Middags hebben we even een rondje gelopen in de stad. Erg gezellig en al heel anders dan Chili. Het ziet er hier allemaal wat beter uit, stenen huizen ipv huizen in elkaar gezet met ijzeren platen. En ons hostel is ook al veel 'luxer'. Ook het weer is hier beter, vanochtend zijn we met regen weggegaan uit Chili en vanmiddag kwamen we aan met een zonnetje.
Morgen gaan we naar een nationaal park met glaciers. En er schijnt hier een leuk festival te zijn met wat lokale bandjes dus daar ook maar even een kijkje nemen!
We vermaken ons dus nog prima =) En elke dag worden onze plannen weer aangepast dus ook voor ons blijft het een verassing wat we gaan doen. Houd het wel zo spannend!
Dikke kus uit het zonnige Argentinie!
Nu iets meer meegemaakt dan de vorige keer. We hebben uiteindelijk de pinguins toch gezien. De bus die ons naar de haven moest brengen kwam weer niet opdagen, dejavu van de dag ervoor, maar gelukkig rijden er nog taxi's. Aangekomen bij de haven kwamen we meteen alweer Nederlanders tegen, die kom je ook overal tegen ;).
Na ongeveer 2 uurtjes met de boot kwamen we aan bij het eiland Isla Magdalena. De pinguins stonden ons al op te wachten met ze allen, was een heel leuk gezicht. Op het eiland kregen we dan 1 uur om zelf rond te lopen. Midden op het eiland stond een vuurtoren waar iedereen meteen heen ging lopen. Wij bleven achter en hadden het geluk dat we een nieuwsgierige pinguin troffen. Er werd ons verteld dat wij de pinguins niet aan mochten raken, maar deze kwam zelf naar ons toe en begon meteen aan onze schoenen te knagen. Dit heeft heel wat mooie plaatjes opgeleverd omdat hij zo dichtbij ons kwam. Na onze schoenen begon ie ook aan onze broek, maar hij bijt niet hard hoor werd er nog gezegd. Nou ik (Rianne) heb het geweten. De pinguin had mijn broek te pakken en daarbij beet hij ook in mijn been. Maarja wie kan er nou zeggen dat ie door een pinguin is gebeten en ik heb er zelfs nog een souvenirtje aan overgehouden (blauwe plek haha). De pingiuns waren dus erg leuk!
De volgende dag gingen we met de bus naar Puerto Natales. Dit is de uitvalbasis van het nationale park Torres del Paine waar we een hike van 3 dagen gingen doen. We werden afgezet bij het busstation in Puerto Natales en moesten zelf maar uitzoeken hoe we naar ons hostel kwamen zonder kaart of iets. Dan maar even aan iemand de weg vragen. Op goed vertrouwen gingen we de kant op die de man ons vertelde. We moesten ongeveer 4 blokken lopen en dan waren we er vertelde hij. Maar na 6 blokken en naar ons gevoel de halve stad al gezien te hebben waren we nog niet bij ons hostel. En uiteraard als je iemand nodig hebt loopt er geen kip op straat. Gelukkig troffen we toen mensen die zelfs een plattegrondje voor ons hadden. We moesten dus ongeveer weer 4 blokken terug lopen met zware tas en al. Die dag hebben we verder weinig gedaan. Wat voorbereidingen getroffen voor onze hike, tassen lichter maken en eten inslaan.
Die ochtend erna gingen we met de bus richting Torres del Paine. Met de catamaran werden we afgezet bij ons beginpunt van de lange tocht. De hike begon al goed met meteen een klim. Maar vanaf daar hadden we wel een mooi uitzicht over het niet te omschrijven blauwe meer. We hadden voor onszelf een planning gemaakt hoeveel we elke dag wilden afleggen ivm de campings. Maar een tegenvaller want de eerste camping waar we wilden verblijven was dicht dus dat betekende dat we die dag dus meer km's moesten afleggen.
De eerste dag hebben we zo'n 13 a 14 km gelopen. Bergje op en bergje af met tas van ongeveer 10 kilo op de rug. De natuur was super mooi en heel erg verschillend. Met ongeveer de hele tocht de hoge bergen, met sneeuw op de toppen, op de achtergrond. Ook dit heeft weer heel wat mooie plaatjes opgeleverd. Eindelijk aangekomen bij de eerste camping, gesloopt en wel, hadden we een mooi plekje gevonden met uitzicht over een meer en weer met de bergen. Toch best bijzonder om je tentje uit te stappen en te genieten van zo'n uitzicht. Enige nadeel was de wind 's nachts. We hebben bijna geen oog dicht gedaan omdat we dachten dat we met tent en al weg zouden waaien. En dan is zo hoog staan toch niet zo'n voordeel.
Dus veel uitrusten zat er niet in. Na een goed ontbijtje moesten we dan toch onze tocht weer voortzetten. Ook deze begon weer goed, met meteen weer een onwijs steile klim. Dit was gelijk een voorproefje van hoe de weg er verder uit zou zien die dag. Ook weer was de natuur weer prachtig om doorheen te lopen. Het laatste stuk naar de camping was een pad met verschillende bergen welke we over moesten. En het erge is dat telkens als je naar beneden gaat je ook weer omhoog moet. Vandaar de titel van dit stukje ' are we there yet'! Dit hebben we onszelf vaak afgevraagd. Aangekomen op de camping en nadat we onze tent neer gezet hadden besloten we om het laatste stuk wat we nog wilden lopen ook nog maar erachter aan te doen. Dit was naar de Torres, waar het park naar vernoemd is. Het was 'maar' 1 uurtje lopen en weer een uurtje terug maar na de hele dag kon dat er ook nog wel bij dachten we. Achteraf gezien waren we heel blij dat we het toen nog gedaan hadden maar tijdens het hiken was het wel even anders. Misschien hebben we toch iets teveel van onszelf gevraagd, maar de Torres waren echt prachtig. De terugweg ging iets makkelijker, vooral naar beneden lopen ;)
Teruggekomen op de camping maar lekker koken en slapen. In ieder geval dat was het plan. Maar na de wind van de afgelopen nacht kregen we nu regen. Dus weer weinig geslapen in de hoop dat de tent niet zou lekker. En lekker knus met beide tassen in de tent geslapen.
Dag 3 hoefden we alleen nog maar het pad naar beneden te lopen konden we ons herinneren van de vorige dag. Dit viel toch weer tegen.. Het eerste stuk was nog aardig klimmen maar het laatste stuk was alleen maar dalen. Na de hele dagen gelopen te hebben viel deze dag wel mee met 'maar' 4 uurtjes lopen. En toen was daar eindelijk het eindpunt. Wat een opluchting maar ook voldoening. Been there, done that, never do it again! Het was zeker de moeite waard maar misschien met onze planning toch wel erg zwaar.
Daarna zijn we weer terug gegaan naar ons hostel in Puerto Natales. Hier hebben we een relax dagje gehad, omdat we die dag geen bus naar Argentinie konden nemen. Dus eigenlijk een verplicht dagje uitrusten, wat ook eigenlijk wel lekker was. En er was nog genoeg te regelen.
Vandaag zijn we dus met de bus richting El Calafate (Argentinie) gegaan. De bustocht duurde iets langer dan verwacht. In de lonely planet stond, naar ons gevoel, dat het 3 uurtjes rijden was. Uiteindelijk hebben we er ongveer 6 uur over gedaan. 's Middags hebben we even een rondje gelopen in de stad. Erg gezellig en al heel anders dan Chili. Het ziet er hier allemaal wat beter uit, stenen huizen ipv huizen in elkaar gezet met ijzeren platen. En ons hostel is ook al veel 'luxer'. Ook het weer is hier beter, vanochtend zijn we met regen weggegaan uit Chili en vanmiddag kwamen we aan met een zonnetje.
Morgen gaan we naar een nationaal park met glaciers. En er schijnt hier een leuk festival te zijn met wat lokale bandjes dus daar ook maar even een kijkje nemen!
We vermaken ons dus nog prima =) En elke dag worden onze plannen weer aangepast dus ook voor ons blijft het een verassing wat we gaan doen. Houd het wel zo spannend!
Dikke kus uit het zonnige Argentinie!
-
16 Februari 2013 - 08:26
John:
Hoi. Ik ben super trots op jullie wandel prestatie. Op deze manier zie je wel het meeste van de natuur. Veel plezier verder. Love you dikke kus.
-
16 Februari 2013 - 09:00
Alie:
Jeetje dat viel niet mee natuurlijk al dat lopen maar je je krijg er wel wat voor terug. Het waren dat ook hele mooie foto's. Toch leuk om eerst de foto's te zien en dan nu het verslag er bij. Maar petje af hoor voor jullie prestatie met al dat wandelen. Lieve groetjes van ons. -
16 Februari 2013 - 09:28
Iris:
Hoi Hoi,
Gaaf om te lezen hoe het daar gaat!!:D Tof hoor!! Het zal vast prachtig zijn geweest!
Geniet er nog maar lekker van, ik kijk uit naar het volgende verslag! Lieve Rian i miss you! xxx
-
16 Februari 2013 - 10:39
Claudia:
Hoi lieve kanjers van me wat ben ik super trots op jullie :). Dikke kus mam -
16 Februari 2013 - 10:46
Eric:
Dit is toch geweldig,om dit deel van de wereld te kunnen bekijken/ervaren,wij zijn ook super super trots op jullie(geweldige huwelijksreis Haha).
Veel liefs van ons -
16 Februari 2013 - 13:33
Anoesjka:
Ben trots op je Rianne!! Petje af.. ;) Xx -
16 Februari 2013 - 15:50
Dennis:
Mietjes... ;-) 9 dagen toch te lang voor jullie? Hopen op mooi weer rond El Calafate. Nog de gletsjer op? Enjoy! -
18 Februari 2013 - 09:23
Ronnie:
Hallo reizigers.
Leuk om jullie verhaal weer te lezen. Grappig waar jullie zijn geweest. Dennis en Lisette zijn eind vorig jaar ook in dit gebied geweest. Het is inderdaad een prachtige natuur. Geniet van alle indrukken die jullie nog op doen en we wachten het volgende verslag weer af. xx -
27 Februari 2013 - 19:16
Jans:
Weer leuk om jullie reisverslag te lezen. Wat zullen jullie een beste kuiten krijgen van al dat lopen
Wij zijn ook heel trots op jullie .Wat jullie allemaal ondernemen .Dikke kus Wout Jans. En je Tom xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
