Where's everybody?!

Bom dia,

(We zijn ondertussen overgestapt op portugees, nu ik net gewend was aan t spaans haha)

Maar dat even ter zijde, we zijn ondertussen aangekomen in Brazilie maar voor jullie zijn we nog steeds in La Paz, Bolivia. Dus bij deze weer 'even' een update van onze anvonturen ;).

La Paz dus, grote stad, waar we voor het eerst verdwaald waren. We dachten een snellere weg te nemen, bleek niet helemaal het geval. Maar gelukkig waren we voorbereid en hadden we een kaart bij ons. Dus uiteindelijk het hostel toch weer terug kunnen vinden. In La Paz zijn we een nachtje gebleven. Beetje door de stad gelopen en de volgende dag hebben we een bus gepakt richting Copacabana. Dit moest een busreisje worden van maar 3 uurtjes.

Dit was echter niet helemaal het geval. Eerst al toen we een stop gingen maken met de van 20 minutjes, wat uiteindelijk al zo'n uur a 1,5 werd. Nouja 4,5 uur was ook nog wel oke dachten we. Toen ongeveer 20 km voor Copacabana passeerden we een hele rij met auto's en op de kop een bus waarvan iedereen buiten zat. We dachten eerst nog misschien heeft de bus pech, optimisten die we zijn. Onze buschauffer stapte uit, zonder ook maar iets te zeggen en liet iedereen in de bus met vraagtekens achter. Zo hebben we ongeveer 1 uur gezeten totdat hij eindelijk terug kwam en er gelukkig iemand in de bus zat die engels en spaans kon. Hij ging verhaal halen bij de bus chauffeur. Bleek dat er een protest bezig was van de dorpbewonders tegen de overheid. Zij stonden midden op de weg en lieten niemand passeren. Na nog een uur gewacht te hebben gingen we toch een poging wagen om met de bus erdoor heen te gaan. Poging wagen was misschien een groot woord, dit betekenden niet meer dan dat de bus chauffeur zo'n 100 meter ging rijden en weer de bus en lichten uitzette en naar buiten ging. Dit ging zo door tot we misschien 1 km verder waren gekomen. Toen was het menens. Opeens kwamen er allemaal mensen aanrennen die op de bus begonnen te slaan en schreeuwen dat we te dichtbij waren en dat we snel weg moesten gaan. Dus wij weer 1 km terug gereden, terug bij af dus. Toen had de bus chauffeur bedacht dat we maar moesten wachten tot middennacht want dan zouden de mensen wel moe zijn en weg gaan. Dus ja hoor om 1 uur 's nachts, na meer dan 5 uur in de koude en donkere bus gezeten te hebben, gingen we weer een poging wagen. Deze slaagde gelukkig wel. Dus eindelijk aangekomen in Copacabana, stuitte we op probleem nummer 2. We hadden nog geen hostel geboekt, met gelukkig nog meer in de bus. Tja dan moet je om 1 uur 's nachts nog ergens een bed zien te vinden. Ook dat was gelukt uiteindelijk, al kon je het geen bed noemen maarja.

De volgende dag zijn we dan ook meteen op zoek gegaan naar een ander hostel. We vonden er een die er stukken beter uitzag en waarbij we voor hetzelfde geld een 2 persoonskamer hadden met eigen badkamer! Wat een luxe was dat!

Copacabana scheen een heel leuk dorpje te zijn met aan het eind van de hoofdstraat een haven. We hebben daar een boot genomen naar een eiland vlakbij, genaamd Isla del Sol. Hier hadden we wat vrije tijd om rond te lopen. Daar zijn we met de Inca trappen (vanaf nu wordt alles benoemd met Inca, klinkt vast beter) naar een uitkijk punt op het eiland gegaan. Hier hadden we mooi uitzicht over Lake Titicaca, het meer waaraan Copacabana ligt. Die avond uit eten geweest. We hadden ons 's middags al verheugd op lasagna dus lasagna werd het ook. Jammer genoeg viel die alleen nogal tegen.

De volgende dag hadden we weer een bus geregeld, we gingen het weer proberen haha. De bus ging alleen pas 's avonds dus we moesten ons overdag nog vermaken. Hebben heerlijk gelunched bij een restaurantje aan de haven, met strand stoelen en al. Leek bijna wel vakantie ;).

Na een lange dag wachten ging onze bus dan eindelijk. We hadden een directe bus naar Cusco (Peru), van ongeveer 12 uur. Deze busreis viel ons (eindelijk) een keer mee.

Aangekomen in Cusco, dit keer wel al een hostel geboekt na onze les in Copacabana, hoevden we alleen uit te zoeken waar we heen moesten. We werden meteen bijna aangevallen door iedereen die ons een taxi aanbood. In Peru doen de mensen heel aardig zolang ze er maar mee kunnen verdienen. Probleem was alleen, we wilden best een taxi nemen maar hadden nog geen geld van Peru. En het geldautomaat op het busstation deed het uiteraard ook niet. Tja sta je dan, kapot na de busreis en no idea where to go, wat doe je dan?? Gelukkig vonden we, nouja hij vond ons, een man die bereid was ons mee te nemen en eerst even bij een bank te stoppen. Wel voor het dubbele dan gebruikelijk was, maar beter iets dan niets toch. Dus hij nam ons mee en begon meteen hele verhalen, in het spaans uiteraard (leuk voor niels haha). Bank nummer 1, deed het ook niet, bank nummer 2, same problem. Ik kreeg een beetje de zenuwen want wat nou als de laatste optie ook niet werkt. Gelukkig bij bank nmmer 3 kwam niels naar buiten met een lach, gelukt dus! Veilig en wel had hij ons afgezet bij het hostel, zelfs helemaal gewacht tot we binnen waren. Het was namelijk 6 uur 's ochtends, niet echt een gebruikelijke tijd om bij een hostel aan te bellen. We moesten dan ook nog tot 11 uur wachten tot we eindelijk onze kamer in mochten. Vraag me niet hoe we die tijd zijn doorgekomen maar het was gelukt.

Toen we eindelijk onze kamer in mochten, een 4 persoonskamer helemaal voor onszelf, heerlijk!, hebben we de spullen in de kamer gedumpt en moesten we weer op zoek naar een bank. Weer hadden we 5 verschillende banken gehad met weinig resultaat. Ook een manier om je dag door te komen. Daarna hebben we een rondje gelopen en wat dingen bekeken in de stad. 's Avonds heerlijk uiteten geweest.

De volgende dag moesten we vroeg op om naar de Machu Picchu te gaan. We moesten eerst met de taxi, daarna met de bus, met de trein en vervolgens weer met de bus. Hele rit maar dan heb je ook wat. Toen we aankwamen bij de Machu Picchu, scheen het zonnetje en zelfs onze gids was hier verbaasd over. Schijnt niet vaak voor te komen hier blijkbaar. Dat bleek dan ook, want toen onze 'echte' tour begon kwam het met bakken uit de lucht. Gelukkig waren we voorbereid met onze regenjas. Jammer maar het was evengoed super mooi!

Na een lange dag en een heerlijke nacht weer slapen in een bed, na al die busstoelen, was het de volgende dag weer tijd om te kijken waar we nu weer naartoe gingen. Dit werd weer La Paz, met weer een lange bus van 12 uur. Vanaf La Paz wilden we dan meteen weer doorgaan richting Santa Cruz, ook Bolivia. Dit zou weer 16 uur zijn, wat uiteindelijk zo'n 22 uur werd. In Santa Cruz besloten we daarom maar om even een nachtje te blijven. Dat reizen sloopt je echt! We kwamen hier vroeg aan dus konden meteen wat zien van de stad.

De volgende dag ging er een trein naar Quijarro, dit is een plaatsje bijna op de grens van Bolivia naar Brazilie. Ook dit was weer een trein reis van zo'n 12 uur. Aangekomen in Quijarro moesten we weer lopend de grens over. De grens ging alleen pas om 8.30 uur open en wij kwamen daar om 7 uur al aan. Werd dus weer wachten. Gelukkig mochten we de grens weer over. Toen kwamen we aan bij de Braziliaanse grens en kwam er meteen een man op ons af of we een tour naar Pantanal, jungle wilden doen. Wij vertelden hem dat we verder gingen naar Bonito. Hij lachen, en vertelde ons dat de bus naar Bonito morgen pas ging. Ja sta je dan, hostel al geboekt, vast in Corumba.. En dan? Weer hetzelfde probleem dat we geen braziliaans geld hadden voor een taxi. Hij bood ons een lift aan naar het busstation zodat we zelf konden zien dat de bus niet ging. Bleek jammer genoeg waar te zijn. Maar daar had hij ook wel een oplossing voor, toevallig wist hij wel een hostel waar we onze nacht in Corumba konden overbruggen. Daar dus maar een nachtje gebleven en vanochtend de bus naar Bonito gepakt.

Deze bus viel gelukkig weer eens mee qua tijd. En hier aangekomen hadden we ook eindelijk een keer een hostel op loopafstand van het busstation. Onze eerste (tweede) indruk van Brazilie hier was meteen een stuk beter. Hele vriendelijke mensen en het stadje Bonito heeft zijn naam waar gedaan!

Morgen gaan we waarschijnlijk met de fiets naar een meer/rivier hier 7 km vandaan waar je kan snorkelen. En we hebben hier 2 duitse meisjes ontmoet die wat mooie plaatsen weten in de buurt van Rio dus waarschijnlijk gaan we hun gezelschap houden.

Dus kort samengevat hebben we de afgelopen tijd veel gereisd en naar ons gevoel weinig gedaan. Dit gaan we de laatste 3 weekjes nog even goed maken, hopen we!

Ohja en laat ik de titel ook nog even uitleggen, was zo in me verhaal dat ik dat deel helemaal vergeet haha. Maar de laatste tijd komen we weinig toeristen tegen. In bijna alle bussen, op de bus naar Copacabana na waren we echt de enige toeristen tussen alle locals. Best raar na al die tijd omringd te zijn door backpackers. Iedereen zal wel de andere kant op zijn?? Lekker rustig haha!

Nou ik laat het hier weer bij. Is toch nog een heel verhaal geworden.

Wij gaan nu lekker slapen, slaap lekker en tot de volgende keer maar weer!

Veel liefs uit Bonito